Het gaat om die brede interesse
Wordt het de opleiding voor SEH-arts of huisartsgeneeskunde? Ik twijfelde, maar koos voor de huisartsopleiding. Omdat het een breed vak is en je contact met je patiënten kunt opbouwen. En werken in het ziekenhuis kon ik echt niet volhouden, qua werk-privébalans en die druk van bovenaf. Gelukkig lever je als huisarts ook spoedzorg. De huisartsenpost van mijn opleidingspraktijk is heel klein, er is bijvoorbeeld geen ECG-apparaat en ook geen apparaat om ontstekingswaarden te controleren. Dus moet je on the spot bedenken hoe je iemands leven kan redden. Stuur je iemand naar het ziekenhuis of niet? Die uitdaging vind ik superleuk!
"Ik heb altijd een plek in mijn hart gehad voor kwetsbare mensen. Na de opleiding wil ik als straatarts aan de slag."
Veel mogelijkheden
De opleiding geeft veel mogelijkheden mijn interesses verder te ontwikkelen. Omdat ik spoedzorg interessant vind, hebben ze me gevraagd om voor het landelijke Spoedzorgcongres in november een workshop te organiseren. Die gaat over aangezichtsletsel, daar weet ik zelf nog niet zoveel van, dus heb ik contact met een mond-kaak-aangezichtschirurg van het Erasmus MC. Ik zit ook in de selectiecommissie voor de huisartsopleiding. Samen met een opleider en iemand van het instituut interview ik sollicitanten. Waarbij ik vooral nieuwsgierig ben naar wat mensen buiten de huisartsopleiding doen. Een brede interesse is heel belangrijk voor je carrière als huisarts. Want het vak is breed en wordt steeds breder. Je moet van heel veel dingen iets afweten.
Meer mensen van kleur
Mijn organisatietalent kan ik ook kwijt bij de Black Scholars and Experts Conference 2025, een jaarlijks evenement waarbij mensen van kleur hun wetenschappelijk onderzoek presenteren. Daar zitten dingen bij waar je nog nooit van hebt gehoord, heel inspirerend! Maar Black Scholars is er vooral, en dat is nog veel belangrijker, om mensen van kleur de ruimte te geven. Want het is nog steeds zo dat mensen van kleur soms het gevoel hebben dat ze niet alles kunnen doen, of de ruimte daarvoor niet krijgen. In Nederland is het percentage academisch opgeleide mensen van kleur laag en dat geldt ook voor de huisartsopleiding. Vorige week hadden we een hele les over dermatologie. Ik zei tegen de docent: “Ik ben wel teleurgesteld dat het alleen over witte mensen ging.” Terwijl, in Rotterdam zijn er zoveel mensen van kleur! Dat reflecteert nog niet genoeg in de opleiding. Ook daarom zit ik in de selectiecommissie. Want als je iets wilt veranderen, moet je meedenken en meewerken.
Huisarts op straat
Mijn laatste stage doe ik in een asielzoekerscentrum, de opleiding heeft dit voor mij georganiseerd. Ook een voorbeeld van de mogelijkheden die je hier krijgt. Ik heb altijd een plek in mijn hart gehad voor kwetsbare mensen. Na de opleiding wil ik als straatarts aan de slag. Zorg geven aan mensen die op straat leven – daklozen, illegalen, verslaafden zonder huis. Ook al vind ik de toekomst best eng, met die nieuwe anti-asielzoekerswetgeving bijvoorbeeld, zorg is een mensenrecht. En als huisarts kun je ook voor deze mensen iets betekenen.
Leah Jervis, aios